aż się kurzy

См. также в других словарях:

• aż się kurzy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} tylko w połączeniu z czasownikami nazywającymi bieg, szybkie przemieszczanie się: bardzo szybko, najszybciej jak się da : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uciekać, zmykać, aż się kurzy. Popędził, aż się kurzyło …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kłamać [łgać] aż się kurzy — {{/stl 13}}{{stl 33}} mówić z pełnym przekonaniem oczywistą nieprawdę, nie starając się zachować nawet pozorów wiarygodności :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kłamał aż się kurzyło, że był dzisiaj w szkole, choć nauczycielki twierdzą, że to nieprawda. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurzyć się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa {{/stl 8}}– zakurzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o przedmiotach, sprzętach: pokrywać się kurzem (także nieosobowo) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurzyć się — 1. pot. Kłamać, łgać, aż się za kimś kurzy «kłamać, łgać bez zachowania pozorów prawdy»: (...) łżecie obaj, aż się za wami kurzy! – dziadek stuknął laską w podłogę. H. Ożogowska, Głowa. 2. przestarz. Kurzy się komuś z czupryny, z głowy, pot. z(e) …   Słownik frazeologiczny

• dymi się [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}z czuba {{/stl 13}}{{stl 7}} ktoś jest nietrzeźwy, pijany; mieć w czubie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Temu się już kurzy z czuba. Wszystkim się już zdrowo zadymiło z czubów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurzyć — ndk VIb, kurzyćrzę, kurzyćrzysz, kurz, kurzyćrzył 1. «podnosić tumany kurzu, wzniecać kurzawę, prószyć czymś sypkim» Auto kurzyło na piaszczystej drodze. Zamiataj ostrożnie, nie kurz. 2. pot. «palić papierosa, fajkę» kurzy się nieos. 1. «podnosi …   Słownik języka polskiego

• głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

• wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować …   Słownik języka polskiego

• uciekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uciekaćam, uciekaća, uciekaćają {{/stl 8}}– uciec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ucieknę, ucieknie, ucieknij, uciekł, uciekła, uciekli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} opuszczając… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uciec — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …   Słownik frazeologiczny

• uciekać — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …   Słownik frazeologiczny